Het was al een tijd geleden, ik denk meer dan een jaar, dat ik nog eens heb plaats genomen in de jakhalshut in de omgeving van mijn vakantiehuis in Bulgarije. 

Deze hut is gelegen in een verlaten vallei met uitzicht op een min of meer open terrein. Links is er de vallei die bebost is en rechts omhoog is het ook bebost. Het is een ideale plaats om zoogdieren te observeren en te fotograferen. Het is bij uitstek een hut om jakhals te fotograferen. Vorig jaar hebben de gasten bijna allemaal of allemaal de jakhals kunnen fotograferen, soms waren er zelfs 4 exemplaren te zien. Ik heb toen mijn beleid aangepast in functie van de rust. Ik liet om de 2 dagen 2 fotografen in de hut en niet elke dag zoals voorheen. Dit was blijkbaar een goeie beslissing want de jakhalzen waren telkens op de afspraak. 

Vorige week waren 2 gasten in het vakantiehuis en zouden ook dolgraag de jakhals fotograferen. Na een lange tijd niet gevoederd te hebben was het vlees al na 2 dagen verdwenen en dit was het sein om vol spanning terug de hut in te gaan. Bij het afhalen van de gasten waren ze dolenthousiast want na een half uur was de jakhals reeds te zien. Gedurende een uur was hij regelmatig te zien en kon men vele foto's maken. Ook het landschap is nu mooi getooid door de wilde bloemen die nu in bloei staan. 

Dit was voor mij ook de aanleiding om het na lange tijd nog eens te proberen en ja hoor, ook na ongeveer een half uur kwam de jakhals tevoorschijn. Steeds zeer op zijn hoede en zeer alert. Bij de minste onrust verdween hij in het struikgewas om later opnieuw tevoorschijn te komen op zoek naar het vlees. 

Het was een mooi getekend mannetje die regelmatig mijn richting uitkeek ondanks ik muisstil was en gebruik makend van een stille spiegelloze camera. Hoedanook moeten ze het toch beseffen dat er daar iets is dat misschien niet pluis is, waarschijnlijk door de geur. Regelmatig zie je de jakhalzen geurvlaggen opnemen. 

Dit was nog eens een jakhalsavond om in te kaderen.