In april was ik in Bulgarije om enkele werken uit te voeren waaronder een nieuwe fotohut niet ver van het vakantiehuis. Op weg naar de plaats van de nieuwe fotohut zagen we plots een bruine diertje in een klein strookje gras tussen de veldweg en de akker. Ik kon het bijna niet geloven maar het was een siesel. Siesels had ik tot nu toe gezien op de steppes in Hongarije en ook wel in Bulgarije. Steeds in kolonie in begraasd grasland. Dus het beeld dat ik had van de leefomgeving was totaal niet in overeenstemming met deze situatie. 

Samen met een bevriend koppel heb ik ook enkele foto's kunnen nemen van de siesels. De siesel is een grondeekhoorn, eet allerlei zaden en bladeren en heeft holen onder de grond die dienen als nest - en schuilplaats. 

Regelmatig maken ze zich groot en scannen de omgeving om eventuele gevaren vroegtijdig op te sporen. Hierbij staan ze helemaal gestrekt op de achterpoten met de staart als steun. Het was een koppeltje, het mannetje was duidelijk te onderscheiden van het vrouwtje door zijn grote. Veelal zaten ze aan de rand van het strookje gras bladeren te eten. Op een gegeven moment, terwijl het mannetje in een gestrekte houding de omgeving aan het observeren was, kwam er een vlieg op zijn neus zitten. Met zijn rechterpoot nam hij het insect vliegensvlug in zijn klauwen en stak hij het in zijn muil. 

Ze waren vooral actief wanneer het warm was, bij regen en koude komen ze niet tevoorschijn. Vanaf omstreeks 9.30u werden ze actief en om 17.30u verdwenen ze terug onder de grond voor een lange nacht. Ze zijn, als het ware de stokstaartjes van Zuidoost-Europa. De diertjes zijn treffend met een engels woord te omschrijven als "cute".

www.vakantiehuisbulgarije.be

instagram: ludogoossensnatuurfoto's

De foto's werden genomen vanuit een hut van www.buteophotogear.nl 

Het mannetje is een blad aan het verorberen terwijl hij de omgeving in de gaten houdt. 

Kijkt verwonderd naar de fotograaf.

Just the two of us

Voorbije periode in maart was ik in Bulgarije om vooral natuurbeheerswerken uit te voeren. Aangezien er weinig werk te vinden is op het Bulgaarse platteland trekken de jonge mensen naar de steden of naar het Westen. Ongeveer 40 jaar geleden telde het dorp Kostandenets nog 3600 inwoners met een veestapel van 10 000 dieren. Op dat moment waren er genoeg graslanden rond het dorp waar de dieren konden grazen. Met de bewoners zijn ook de dieren verdwenen alsook de graslanden omheen het dorp. Doordat alles dreigt dicht te groeien komt dit de biodiversiteit niet ten goede. Op dit moment kan men in de omgeving van het vakantiehuis nog snorrende nachtzwaluwen horen, of zingende ortolanen en jagende grauwe klauwieren. Allemaal vogels die zeer afhankelijk zijn van de insecten die talrijk voorkomen in bloemrijke graslanden. Mijn werken zijn natuurlijk op zeer kleine schaal maar omheen de vakantiehuizen probeer ik de bloemrijke graslanden te behouden en zelfs uit te breiden. Naast de natuurbeheerswerken heb ik nestkasten opgehangen die bedoeld zijn voor scharrelaar, hop en draaihals en alle andere vogels die er gebruk willen van maken. Ook heb ik met een vriend vorig jaar reeds een bijeneterwand verbeterd die ook dreigde dicht te groeien. Het zal een spannende lente worden. 

Tussen de werken door kon ik genieten van een wilde kat, grauwe gorzen die terug begonnen te zingen, een groep ooievaars op doortrek en last but nog least parende oehoe's. 

Met dank aan Vivara pro voor de nestkasten. www.vivarapro.nl 

www.buteophotogear.nl 

Vanuit de rotshut of de hut voor aaseters in Bulgarije is deze foto van de hop gefotografeerd. Ik leg steeds wat vlees of verkeersslachtoffers op de rots om raven, vossen of jakhalzen en andere te lokken. Die zijn reeds de revue gepasseerd maar dit is nu een vogel die helemaal niet de rots bezocht vanwege het vlees. De rots is echt een baken in het landschap, en ze wordt regelmatig bezocht als rustplaats of zangpost voor vogels. Voor de hop was de rots duidelijk zijn zangpost. Elke ochtend, een uur voor zonsopgang, was de hop reeds zijn lied aan het zingen. Zingen is misschien veel gezegd, zijn lied getuigt alleszins van weinig creativiteit, een uur aan een stuk zong hij steeds hoooeeeeep, hoooeeeep......enz. 

Ik heb reeds tweemaal een slangenarend geobserveerd op de rots, spijtig genoeg zat ik op dat moment niet in de hut. 

De hut is één van de drie vast fotohutten dat ik beheer in Bulgarije. 

www.buteophotogear.com

Op deze foto is het duidelijk dat de rots opvalt in het landschap. 

Als de hop opgewonden is zet hij zijn kuif recht

Met enige fierheid kan ik meedelen dat ik recentelijk ambassadeur geworden ben van Buteo Photo Gear. Buteo Photo Gear is the place to be om bijvoorbeeld een schuiltent te kopen. Niet alleen schuilhutten voor natuurfotografen zijn ter beschikking maar ook hoezen om het fotomateriaal te beschermen tegen regen of sneeuw, camouflagenetten en camouflagekleding, troleys en zakken om het materiaal te verplaatsen of te dragen en last but nog least bonenzakken of rijstzakken, flex shooter en stoelen. 

Als organisator van natuurfotoreizen in Bulgarije is het van groot belang om niet alleen te beschikken over een aantal vaste schuilhutten maar ook mobiele schuiltenten zijn noodzakelijk om de gasten zoveel mogelijk kansen te bieden. Als ambassadeur kan ik enkel maar zeggen hoe enthousiast ik ben over de kwalteit en de functionaliteit van de hutten. 

Op dit moment ben ik een nieuwe fotoplaats aan het voorbereiden om bulgaarse akkervogels als grauwe gors, zwartkopgors, ortolaan, zomertortel, balkankwik, te fotograferen nabij een klein plasje. Hiervoor is een laag standpunt noodzakelijk wat bij de medium en de grote schuiltenten geen probleem is vanwege een tweede opening die zeer laag zit.

Zelf ben ik niet zo aan selfies maar ter promotie van het materiaal dat de gasten deze lente zullen kunnen gebruken kon ik niet anders om deze foto te plaatsen. De 2 grote hutten zijn fotohutten telkens voor 2 personen, de kleine tent is een ligtent om met een extreem laag standpunt te fotograferen. 

www.buteophotogear.nl 

Deze winter heb ik vooral gefotografeerd in mijn tuin. In de winter komen vogels gemakkelijk naar de voedertafel en dat biedt soms bijzondere mogelijkheden om vogels te fotograferen met een groothoekobjectief.

Jaren terug heb ik reeds foto's genomen van een torenvalk, buizerd en blauwe kiekendief met een groothoekobjectief. Ik heb toen enkele  geslaagde foto's kunnen maken van een torenvalk. Ik heb toen nog speciaal voor deze toepassing een canon powershot G 12 gekocht, een systeemcamera. Het grootste probleem met de spiegelreflex was het geluid van de spiegel. Maar ook de canon maakte een miniem geluid tijdens het fotograferen en voor bepaalde vogels was dat voldoende om terug weg te vliegen. Ik heb toen een blauwe kiekendief proberen fotograferen met de canon maar die had het minieme geluid direct opgemerkt. Trouwens als je goed kijkt naar de kop van een kiekendief lijkt die erg op een uilenkop. Dit verklaart waarom kiekendieven niet alleen op het zicht jagen maar hebben ook een goed ontwikkeld gehoor en de vorm van de kop is als het ware een schotel waardoor het minste geluid opgevangen wordt. 

De nieuwe generatie spiegelloze camera's maken geen geluid meer waardoor ik terug heb geëxperimenteerd om vogels met een groothoek te fotograferen. Op die manier heb ik veel tijd gespendeerd om distelvinken met een 24 mm te fotograferen. De camera op een statief op ongeveer een 30 cm van de kaardebollen waar ze veelal komen om zaden te pikken. Op enkele meters hield ik de wacht in een schuilhut om te kunnen afdrukken op het juiste moment. Hiervoor gebruik ik een draadloos systeem van Pawn. Ik gebruikte steeds de instelling burst mode waarbij de camera vele foto's na elkaar neemt en dat is nodig wanneer je actie wil fotograferen.