Onlangs was ik in Bulgarije om alles in gereedheid te brengen in functie van het nieuwe seizoen. De eerste dagen was er matige nachtvorst met overdag een staalblauwe hemel en positieve temperaturen. 

Na enkele dagen zag ik op de weerberichten dat er kans was op sneeuw en hals over kop vertrok ik naar het Balkangebergte waar ik een terrein huur met een hut om gieren, arenden en jakhalzen te fotograferen. Met de NGO Fund For Wild Flora and Fauna heb ik een samenwerking en zij voorzien op mijn vraag, slachtafval of een karkas op de voederplaats. Er was een karkas van een koe voorhanden en het was mogelijk om met de 4 x 4 naar boven te rijden. Het karkas werd ter plaatse gebracht en ik nam plaats in de hut. De dode koe lag op de 30 meter van de hut. Het was die dag zwaar bewolkt met af en toe sneeuwval. Dikwijls zag ik de dode koe niet liggen vanwege de mist. Behalve het silhouet van de koe met op een gegeven moment een silhouet van een raaf op de koe heb ik niks anders gezien. De volgende ochtend was ik al zeer vroeg in de hut. Het was een heldere hemel, de sterren waren niet te tellen en het landschap lag er maagdelijk wit bij. Vol spanning nam ik plaats in de hut. Raven waren al vroeg bij het karkas, dat was een goed teken, want door hun aanwezigheid worden andere prooidieren verwittigd dat er iets te rapen valt. De mensen van de NGO hadden mij ook geïnformeerd dat er 4 wolven in de buurt gesignaleerd zijn. 

Nog voor zonsopgang zag ik een jakhals, zeer voorzichtig liep hij richting het karkas. Hij liep eerst wat rond om de omgeving te checken. Uiteindelijk naderde de jakhals de koe en snoof eerst aan één van de poten. Inmiddels kwamen de eerste zonnestralen tevoorschijn en het gras doorheen het witte landschap werd nu magisch oranje. De jakhals klom op de koe om de huid verder los te scheuren in het eerste licht, dit was de perfecte timing. De romp was al een weinig opengesneden door de mensen van de NGO. Op een gegeven moment kwam er een tweede jakhals en samen verdwenen ze in het struikgewas. Later kwam één van de twee jakhalzen terug en joeg de raven weg maar die wisten van geen wijken. Kortom dit was een top natuurervaring. 

Voor meer info betreft de natuurreizen in het Balkangebergte kan je gerust een mailtje sturen. Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 

Men was reeds een ganse week in de ban van de sneeuwbom die België zou lam leggen. In spanning volgde ik dagelijks het weerbericht en keek in mijn binnenste uit naar een wit sneeuwtapijt. België zou gebombardeerd worden op woensdag 17 januari. In de loop van de dag heeft het inderdaard gesneeuwd hoorde ik op de radio. Blijkbaar was het Noorden van Belgie geen target voor de sneeuwgoden. Weergodin Sabine gaf me nog enige hoop want in de loop van de nacht was er kans op enkele buien in het Noorden van het land. Het was weliswaar geen bom maar toch enkele sneeuwvlokjes, juist genoeg om mijn tuin in een wit tapijt om te toveren. Dit was het sein om voor dag en dauw mijn hut in te duiken. Eerst had ik wat rotte appels klaargelegd en graan gestrooid. Al vlug kwamen enkele merels en een zanglijster naar het rotte fruit. Doorheen de kleine kijkgaatjes zag ik dat er donkere wolken op komst waren. Inmiddels zag ik de eksters in mijn tuin en de houtduiven begonnen zich te verzamelen in de boomtoppen. Het begon opeens te sneeuwen de vlokken werden steeds groter en de sneeuwval werd steeds heviger. Opeens zag ik wat verder een merel op de juiiste afstand want op die manier kon ik ruimte geven aan de sneeuwvlokjes tegenover de donkere achtergrond. Wat later kon ik nog een houtduif fotograferen tijdens  een sneeuwbui die later viel. 

Onder het motto, het moet niet ver zijn om mooi te zijn heb ik de winter overleefd en meer zelfs is mijn winter geslaagd. ;-)

Vooreerst mijn beste wensen voor het nieuwe jaar en vooral een goede gezondheid. 

Na de hevige regenval van november kwamen er enkele koudere dagen. Het was maandag 20 november, in de loop van de namiddag was er geen wolkje aan de lucht en in de loop van de avond zakte de temperatuur tot aan het vriespunt. Na zonsondergang ontstond een prachtig neveltapijt boven het grasland. Plots kwam een blauwe reiger aangevlogen en landde aan de rand van een gracht. Ik fotografeer niet graag vanuit de auto, ik zit veel liever in een hut omdat je meestal veel dichter bij je onderwerp zit en ook je observeert het natuurlijke gedrag van het dier wat meestal vanuit de auto niet het geval is. Toen ik de reiger zag aanvliegen nam ik vlug mijn camera en kon ik nog juist de landing van de blauwe reiger fotograferen. Ondanks dit beeld vanuit de auto genomen is vond ik het toch een leuk moment. 

Als nieuwjaarskaart heb ik bewust gekozen voor een foto genomen in de Meetjeslandse Kreken, omdat dit gebied in the picture is vanwege het boek "De Meetjeslandse Kreken". Met dank aan de vele mensen die het boek gekocht hebben en tof om zoveel mooie reacties te mogen ontvangen. Het boek wordt als zoete broodjes verkocht in die mate zelfs dat de stock bijna uitverkocht is. Zelf heb ik nog enkele boeken die te koop zijn, mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 

Na ongeveer 4 jaar fotograferen is het boek "De Meetjeslandse Kreken" eindelijk klaar. Vooral in de lente van 2020, tijdens de lockdown vanwege het corona virus, heb ik zeer intensief gefotografeerd. Ik stapte van het ene kleine project naar het volgende, ofwel ging ik in de lucht met de drone, of zat ik ergens in een kreek in mijn drijvende hut of lag ik in het gras. 

Regelmatig krijg ik de vraag, welke zijn nu je favoriete foto's. Dit is moeilijk maar beter, ik heb wel herinneringen bij bepaalde foto's vanwege de moeilijkheidsgraad of vanwege barre omstandigheden enz. 

De foto van de parende bruine kiekendieven heb ik gefotografeerd op 31 maart 2021 in de vroege ochtend. Ongeveer dertig jaar geleden had ik al eens parende kiekendieven gefotografeerd tussen het riet. Deze vogels waren duidelijk minder discreet. Dit was natuurbeleving ten top. 

In februari 2021 kregen we een heuse winterprik. Er was veel sneeuw gevallen in Nederland. waardoor vele smienten in krekengebied waren neergestreken. In het krekengebied had het amper gesneeuwd maar wel waren vele kreken dichtgevroren. Altijd zijn er wel ergens wakken te vinden waar dan vele vogels in hoge concentraties vertoeven. Ik had een wak gevonden, kreeg toelating van de eigenaar om voor dag en dauw er gaan fotograferen vanuit een hut. Het was voordtdurend een komen en gaan van grote groepen smienten. In deze omstandigheden vliegen watervogels dikwijls naar het water om te drinken. Ondanls de koude was dit een onwaarschijnlijk spektakel. 

De foto van de blauwe reiger is genomen in december 2018. Het water stond laag in de kreek en een blauwe reiger kwam regelmatig voedsel zoeken in het ondiepe kreekwater. In een kleine hut lag ik in de modder. Warm gekleed met een vele laagjes en een duikerspak lag ik uren te wachten op de reiger. De ontbering werd vlug vergeten wanneer de reiger op het juiste moment tevoorschijn kwam. 

Het beeld van de fuut met jong op de rug heeft veel voeten in de aarde, of beter in het water gehad. Ik weet in Nederland zijn er plaatsen waar je gemakkelijk futen kan fotograferen. Het was mijn bedoeling om ook de vogels en dieren tout court in het Meetjeslands Krekengebied te fotograferen. Op die manier krijg je af en toe de mogelijkheid om de dieren in het typische krekenlandschap te fotograferen. Ik wou voor het boek een fuut met jong op de rug fotograferen. Hoe groter de jongen worden hoe minder ze op de rug zitten van de oudervogels, ik had dus een deadline. Vanuit een drijvende hut, weggemoffeld tussen het riet zat ik dagen te wachten om de foto te maken. De futen zijn nu zeer alert en zeer wantrouwig vanwege de kwetsbare jongen. Half mei in 2021 is het eindelijk gelukt en heb ik één beeld kunnen maken. 

In het vroege voorjaar van 2021 kocht ik een drone. De foto van de bentillekreek was één van mijn eerste foto's. Toen ik een bericht kreeg dat de batterij bijna leeg was ging het bijna mis, maar dat is een ander verhaal. 

Onlangs eind september 2023 heb ik deze foto genomen met de drone van de Boerekreek en is één van de laatste foto's dat ik genomen heb voor het boek. Deze ochtend zal ik niet snel vergeten, het was als in een sprookje hoe de lucht aan het verkleuren was. 

De coverfoto van het boek is een opname van de Mesurekreek in Sint-Jan-In-Eremo. Met de natuurhistorische werkgroep was ik op stap in het krekengebied op zoek naar bijzondere planten. In de loop van de avond werd het zomerlicht steeds mooier en heb toen de groep verlaten en deze foto gemaakt met natuurlijk nog vele andere foto's. 

Madeliefjes bloeien maar als de zon schijnt en waardoor ze niet te fotograferen zijn in ochtend - of avondlicht. Met de 180 mm macro in de hand en met een laag standpunt heb ik ondanks het felle zonlicht toch een foto kunnen nemen dat ok was om in het boek te worden opgenomen. 

Steven De Dapper ( grafisch vormgever en uitgeverij ) Gaea Ryselaere ( eindredactie) en mezelf als natuurfotograaf zijn het kernteam van het boek. Met dank aan nog vele andere mensen die ook meegewerkt hebben aan het boek door het schrijven van teksten enz. 

Het boek is te koop in de Standaard boekhandel in Eeklo en Maldgem in Assenede en Ertvelde in de school- en Kantoorvakhandel Van Herck en in de Proxy delhaize in Bentille. Je kan ook steeds een mail sturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 

Meer foto's kan je zien op mijn instagram pagina  https://www.instagram.com/ludogoossensnatuurfotos/

In deze hectische wereld is natuur zeer belangrijk om tot rust te komen. 

Ook een natuurfoto in de huiskamer of op de werkplek kan rustgevendof ontstressend zijn. 

Deze foto van de ondergelopen Vossenholse meersen in Maldegem is te zien in het KBC kantoor in Maldegem. 

Met dank aan KBC Maldegem. 

Wil je ook natuur aan de muur, mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.